mierenexperiment
Zullen mieren een appel eten? Mierengedrag begrijpen met een appelexperiment
apr
Hoe drie verschillende mierensoorten zich gedragen wanneer ze geconfronteerd worden met een appel
Gepresenteerd door het @antsdocumentary Youtube Channel in samenwerking met Antstore Berlin
Mieren zijn fascinerende wezens met verschillende gedragingen, waardoor ze een ideaal onderwerp zijn voor observatie en experimenten. In dit artikel verkennen we de bevindingen van een uniek experiment waarbij drie mierensoorten interacteerden met een eenvoudige appelschijf. Het onderzoek werd uitgevoerd door het Ants Documentary team, met waardevolle ondersteuning van Antstore in Berlijn, Duitsland.
Inleiding tot het experiment
Het experiment was bedoeld om te observeren hoe drie verschillende mierensoorten-Atta mexicana, Camponotus singularisen Carebara diversa-reageren wanneer ze appelmateriaal voorgeschoteld krijgen. Zouden hun unieke eigenschappen en instincten een verschillende aanpak van deze taak vormen?
De opstelling bestond uit individuele verblijven voor elke soort, uitgerust met gecontroleerde omgevingen die ontworpen waren om hun natuurlijke leefomgeving na te bootsen. Hoogwaardige timelapse-apparatuur legde hun interacties vast om ons een beter beeld te geven van hun fascinerende gedrag.
Hier vind je ons experiment in film:
Soort 1: Atta mexicana - De bladsnijmier
Atta mexicanakomt oorspronkelijk uit Mexico en delen van de zuidelijke Verenigde Staten en staat bekend om zijn uitzonderlijke organisatietalent. Deze mieren staan bekend als bladsnijders en cultiveren schimmel als hun primaire voedselbron.
Om dit te bereiken heeft Atta mexicana een zeer gespecialiseerd en coöperatief personeelsbestand. Jagers gaan op zoek naar verse vegetatie, snijden bladeren in hanteerbare stukken en brengen ze terug naar het nest. Deze bladfragmenten worden niet direct geconsumeerd, maar dienen als basis voor hun schimmelboerderijen. In de ingewikkelde kamers van hun ondergrondse nesten kauwen de werksters de bladeren nauwgezet tot pulp, waardoor een geschikt substraat ontstaat voor de groei van hun symbiotische schimmel.
Opmerkingen:
In eerste instantie verbaasd door de appel, de Atta mexicana mieren worstelden met de taaie huid. Zodra er een kleine incisie was gemaakt om hen te helpen, werd hun teamwork duidelijk. Met hun methodische draaiende beweging schilden de werksters de appel laag voor laag. Ze pakten de taak nauwkeurig aan en zorgden ervoor dat de appel stabiel bleef door de onderkant tot het einde intact te laten.
In tweeënhalve dag aten ze de hele appel op en namen ze zelfs de steel op in hun schimmeltuin. Met name de vochtige omgeving van het formicarium, of de snelle verwijdering van lagen door de mieren, voorkwam dat de appel bruin werd.
Belangrijkste afhaalmaaltijd:
De Atta mexicana toonden hun aanpassingsvermogen en efficiëntie, en lieten zien dat ze in staat zijn om hulpmiddelen opnieuw te gebruiken voor taken die buiten hun normale gedrag vallen.
Soort 2: Camponotus singularis - De timmermier
Camponotus singularisDeze grote mierensoort komt oorspronkelijk uit tropische gebieden en staat bekend om zijn sterke kaken en opportunistische voedingsgewoonten.
Deze mieren zijn veelzijdig in hun manier van foerageren en kunnen zich aanpassen aan verschillende voedselbronnen, afhankelijk van de beschikbaarheid. Met hun robuuste kaken kunnen ze door taai plantaardig materiaal heen breken, bij nectar komen of proteïnerijk voedsel zoeken. Dit opportunistische voedingsgedrag zorgt ervoor dat ze kunnen overleven in diverse omgevingen, waar de voedselbronnen onvoorspelbaar kunnen schommelen.
Naast hun eetgewoonten vertonen de Camponotus singularis opmerkelijk sociaal gedrag binnen hun kolonies. De leden werken collectief, met gespecialiseerde rollen voor het verzamelen van voedsel, het verdedigen van het nest en het verzorgen van de jongen. Hun vermogen om samen te werken stelt ze in staat om te gedijen, zelfs onder moeilijke omstandigheden.
Opmerkingen:
In tegenstelling tot de bladsnijders is de Camponotus singularis toonden minimale interesse in de appel. Een paar individuen probeerden erin te bijten, maar de meesten negeerden de appel helemaal. In plaats daarvan gaven ze prioriteit aan hun gebruikelijke activiteiten, zoals het verplaatsen van afval en het delen van honing door trophallaxis bovenop de appelschijf.
Hypothesen:
Hun gebrek aan interesse kan worden toegeschreven aan twee factoren:
- Ze waren al goed gevoed en hadden geen behoefte aan een extra voedselbron.
- De zuurgraad van de appel sprak hun smaakvoorkeuren misschien niet aan.
Belangrijkste afhaalmaaltijd:
De Camponotus singularis benadrukte hoe omgevingsfactoren en koloniebehoeften voedingskeuzes beïnvloeden.
Soort 3: Carebara diversa - De zwermende specialisten
De laatste soort, Carebara diversastaat bekend om zijn zwermgebaseerde strategieën en groottepolymorfisme, waardoor het complexe taken kan uitvoeren.
Deze miersoort vertoont een buitengewone werkverdeling binnen zijn kolonies, waarbij hij zijn polymorfisme in grootte optimaal benut. De kolonie bestaat uit mieren van verschillende grootte, die elk gespecialiseerd zijn in specifieke taken. Kleinere werksters houden zich vaak bezig met delicate taken, zoals broedzorg en nestonderhoud, terwijl de grotere werksters, of "majors", optreden als verdedigers en zwaargewichten bij het transport van hulpbronnen. Deze fysieke diversiteit zorgt ervoor dat elke uitdaging wordt aangegaan met de meest geschikte aanpak.
Opmerkingen:
Gezien hun kleinere omvang zijn de Carebara diversa kregen een kleiner stuk appel. Ze zwermden er agressief op af en extraheerden het sap gedurende meerdere dagen. In tegenstelling tot de Atta mexicanaDe appel werd bruin terwijl ze werkten, mogelijk door hun langzamere tempo en extractiemethode. Ze extraheerden het sap efficiënter wanneer de appel op de grond lag dan wanneer hij op een klein bord lag.
Interessant genoeg organiseerden de mieren tunnelsystemen onder de appel om efficiënter bij het sap te kunnen. Na zeven dagen verloren ze hun interesse in de appel, maar ze toonden korte tijd nieuwsgierigheid toen ze een plakje banaan aangeboden kregen.
Belangrijkste afhaalmaaltijd:
De Carebara diversa vertoonden probleemoplossend vermogen door collectief zwermgedrag, wat hun vindingrijkheid benadrukte.
Conclusie: Inzichten in mierengedrag
Dit experiment onthulde de unieke gedragingen en aanpassingen van elke soort:
- Atta mexicana blonken uit in hun methodische en efficiënte aanpak, waarbij ze hun vaardigheden aanpasten aan de appel.
- Camponotus singularis vertoonden selectief voedingsgedrag, mogelijk beïnvloed door omgevings- of voedingsfactoren.
- Carebara diversa toonde agressieve en innovatieve probleemoplossing en benadrukte de kracht van zwermcoördinatie.
Door dit eenvoudige maar onthullende experiment hebben we waardevolle inzichten verkregen in de diversiteit en specialisatie van miersoorten. Het laat zien hoe de unieke eigenschappen van mieren hun interacties met hun omgeving en hulpbronnen beïnvloeden.
