Tetraponera rufonigraΤα Tetraponera rufonigra, επίσης γνωστά ως δίχρωμα μυρμήγκια δέντρων, είναι ενδημικά της Νότιας και Νοτιοανατολικής Ασίας. Βρίσκονται από την Ινδονησία έως την Ινδία. Αυτά τα μυρμήγκια έχουν διαμορφώσει μια μοναδική θέση τόσο σε φυσικά όσο και σε περιβάλλοντα που επηρεάζονται από τον άνθρωπο.

Tetraponera rufonigra συνήθως φωλιάζουν σε κούφια κλαδιά δέντρων, ξύλινες κατασκευές ή ακόμη και σε μπαμπού. Εξαιρετικά ευπροσάρμοστα, προτιμούν τις ηλιόλουστες άκρες των δασών και περιστασιακά βολεύονται στα ξύλινα δοκάρια παλαιών σπιτιών.

Η είσοδος στις φωλιές τους είναι συνήθως μια μικρή τρύπα, που επιτρέπει μόνο σε ένα εργατικό μυρμήγκι να περάσει - μια αμυντική τακτική έναντι των εισβολέων.

Αυτά τα μεσαίου μεγέθους μυρμήγκια έχουν εντυπωσιακή εμφάνιση με μαύρο κεφάλι, κόκκινο θώρακα και μαύρη κοιλιά, που τους δίνει τη χαρακτηριστική δίχρωμη όψη τους. Ευκίνητα και γρήγορα, τα εργατικά μυρμήγκια διαθέτουν εξαιρετική όραση, που τους επιτρέπει να αντιδρούν γρήγορα στις κινήσεις και ακόμη και να πηδούν αν χρειαστεί.

Οι αποικίες είναι συνήθως μονογονεϊκές και στεγάζουν 300 έως 500 άτομα, αν και ορισμένες μεγαλύτερες αποικίες μπορεί να φτάσουν τα 1.000 μυρμήγκια. Υπάρχουν περιστασιακές αναφορές για πολυγυνικές αποικίες με πολλαπλές βασίλισσες. Η βασίλισσα μπορεί να ζήσει έως και 15 χρόνια, γεννώντας ακούραστα αυγά, τα οποία οι εργάτες ανατρέφουν σε κουκιά και, τελικά, σε ενήλικα μυρμήγκια. Είναι ενδιαφέρον ότι οι ερευνητές δεν έχουν ακόμη προσδιορίσει γιατί ορισμένες προνύμφες αναπτύσσουν κουκούλια ενώ άλλες παραμένουν εκτεθειμένες.

Tetraponera rufonigra τα μυρμήγκια είναι γνωστά για την επιθετικότητά τους, ιδίως προς άλλα είδη μυρμηγκιών. Κυνηγούν ενεργά μικρά έντομα χρησιμοποιώντας το κεντρί τους, με τσίμπημα συγκρίσιμο με αυτό της σφήκας. Τα νεκρά έντομα αποτελούν επίσης ένα νόστιμο γεύμα, το οποίο συχνά επιστρέφει στη φωλιά μέσω εντυπωσιακής ομαδικής εργασίας.

Για παράδειγμα, η μεταφορά ενός ποδιού γρύλου στη φωλιά μπορεί να γίνει μια συλλογική προσπάθεια, που μερικές φορές απαιτεί δημιουργικές λύσεις, όπως το κόψιμό του σε μικρότερα κομμάτια για ευκολότερη μεταφορά. Μόλις τα μυρμήγκια τελειώσουν με τη γιορτή τους, πετούν τα υπολείμματα έξω από τη φωλιά, διατηρώντας το περιβάλλον τους καθαρό. Ακόμη και τα κομμάτια που πετάνε στο δάπεδο του δάσους εξετάζονται εκ νέου για να διασφαλίσουν ότι δεν χάνονται θρεπτικά συστατικά.

Η διατροφή τους περιλαμβάνει πρωτεΐνες, γλυκούς χυμούς φυτών, νέκταρ, μελιτώματα από αφίδες και άλλες ζαχαρούχες ουσίες. Διατηρούν επίσης ζωτικές συμβιωτικές σχέσεις. Για παράδειγμα, προστατεύουν τα δέντρα ακακίας εξαλείφοντας τα παράσιτα και τρομάζοντας τα μεγαλύτερα θηλαστικά, ενώ τα δέντρα τους παρέχουν καταφύγιο και τροφή. Ομοίως, η σύνδεσή τους με βακτήρια Rhizobiales τα βοηθά να απορροφούν ζωτικής σημασίας θρεπτικά συστατικά όπως το άζωτο.

Επιστημονικές μελέτες έχουν αναδείξει τις παραλλαγές στα φυσικά χαρακτηριστικά των T. rufonigra, ιδιαίτερα στη μέση και τη στενή μέση τους. Επιπλέον, η απομόνωση από την αποικία τους αυξάνει τα επίπεδα επιθετικότητάς τους με την πάροδο του χρόνου, πιθανότατα λόγω της απώλειας της φερομονικής τους "ταυτότητας". Αυτό οδηγεί σε εχθρότητα ακόμη και προς το ίδιο τους το είδος - μια συναρπαστική αλλά αινιγματική συμπεριφορική προσαρμογή.

Tetraponera rufonigra αποτελεί παράδειγμα της πολύπλοκης και περίπλοκης ζωής των μυρμηγκιών. Από τις μοναδικές τους συνήθειες φωλεοποίησης μέχρι τις επιθετικές τακτικές κυνηγιού και τις συμβιωτικές τους σχέσεις, αυτά τα μυρμήγκια συνεχίζουν να ιντριγκάρουν τους ερευνητές και τους λάτρεις της φύσης.