Τα μυρμήγκια είναι αξιοθαύμαστα όχι μόνο για την κοινωνική τους οργάνωση, αλλά και για τις φυσικές δομές που τα βοηθούν να επιβιώσουν, να επικοινωνούν και να προσαρμόζονται σε ένα ευρύ φάσμα περιβαλλόντων. Από την αρχιτεκτονική των φωλιών τους έως τον εξειδικευμένο σχεδιασμό του σώματός τους, κάθε δομική λεπτομέρεια παίζει ρόλο στην επιτυχία της αποικίας. Το βασικό λεξιλόγιο για τις μυρμήγκια – Μέρος 3 εισάγει βασικούς όρους που σχετίζονται με τις δομές των φωλιών, τα εξωσκελετικά και τα μέρη του σώματος των μυρμηγκιών, προσφέροντας μια σαφή και προσιτή βάση για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η μορφή και η λειτουργία συνδυάζονται στη βιολογία των μυρμηγκιών. Αν και δεν είναι εξαντλητική, αυτή η επισκόπηση παρέχει τα βασικά δομικά στοιχεία για την πιο λεπτομερή εξερεύνηση της ανατομίας και της κατασκευής των μυρμηγκιών. Αν θέλετε λίγο περισσότερο πλαίσιο, αυτό το άρθρο αποτελεί φυσική συνέχεια του Μέρη 1 και Μέρη 2, το οποίο θα παρατίθεται για περαιτέρω ανάγνωση.

Μια μυρμηγκοφωλιά είναι η εσωτερική δομή διαβίωσης μιας αποικίας. Περιλαμβάνει θαλάμους και τούνελ που στεγάζουν τη βασίλισσα, τα νεογνά (αυγά, προνύμφες, νύμφες) και τα αποθέματα τροφής. Οι φωλιές μπορούν να βρίσκονται υπόγεια, σε δέντρα, μέσα σε ξύλα, βράχους, φυτά ή ακόμα και σε ένα μόνο βελανίδι.

Αυστηρά μιλώντας, ένας μυρμηγκοφωλιά είναι ο ορατός σωρός από χώμα ή άμμο που σχηματίζεται πάνω από ορισμένες φωλιές. Στην κοινή χρήση, ωστόσο, ο όρος “μυρμηγκοφωλιά” συχνά αναφέρεται σε ολόκληρο το σύστημα φωλιών, συμπεριλαμβανομένων τόσο των υπόγειων όσο και των επιφανειακών δομών.

Τα μυρμήγκια δεν έχουν κέλυφος. Αντ' αυτού, διαθέτουν εξωσκελετό, ένα εξωτερικό σκελετό κατασκευασμένο από χιτίνη. Αυτή η δομή παρέχει προστασία, προσφύση των μυών και αποτρέπει την απώλεια νερού.

Το εξώφυλλο είναι το πλήρες εξωτερικό περίβλημα του σώματος της μυρμήγκας. Περιλαμβάνει το εξωσκελετό και τα συναφή στρώματα, σχηματίζοντας τη διεπαφή μεταξύ του εντόμου και του περιβάλλοντός του.

Η χιτίνη είναι μια δομική πρωτεΐνη που παράγεται από μυρμήγκια και άλλα αρθρόποδα. Αποτελεί το κύριο συστατικό του εξωσκελετού, σε αντίθεση με τα κελύφη, τα οποία είναι βασισμένα στο ασβέστιο και βρίσκονται εξωτερικά του σώματος του ζώου.

Το γαστέρι είναι το οπίσθιο τμήμα του σώματος μιας μυρμήγκας, που συνήθως ονομάζεται κοιλιά στη μη ειδική γλώσσα. Στην εντομολογία, προτιμάται ο όρος “γαστέρι”, επειδή αποκλείει τα τμήματα του μίσχου.

Τα μυρμήγκια έχουν σύνθετα μάτια που αποτελούνται από πολυάριθμες οπτικές μονάδες που ονομάζονται ομμάτια. Αυτά τα μάτια είναι καλά προσαρμοσμένα στην ανίχνευση κίνησης και όχι στη δημιουργία λεπτομερών εικόνων.

Τα οκέλλια είναι απλά μάτια που βρίσκονται στο πάνω μέρος του κεφαλιού. Ανιχνεύουν την ένταση και τον προσανατολισμό του φωτός και βρίσκονται κυρίως σε φτερωτές μυρμήγκια, όπως οι βασίλισσες και τα αρσενικά.

Ο μίσχος είναι το στενό τμήμα (ή τμήματα) της μέσης που συνδέει τον θώρακα με την κοιλιά. Το σχήμα του χρησιμοποιείται συχνά για την αναγνώριση των ειδών μυρμηγκιών.

Οι γνάθοι είναι τα ισχυρά σαγόνια της μυρμήγκας, που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά τροφής, την εκσκαφή του εδάφους, την υπεράσπιση της αποικίας και το χειρισμό των νεογνών..