Όπως και τα άλλα έντομα, το σώμα ενός μυρμηγκιού χωρίζεται σε τρία κύρια μέρη: το κεφάλι, τον θώρακα (επίσης γνωστό ως μεσόσωμα) και την κοιλιά (επίσης γνωστή ως γαστέρα). Ωστόσο, τα μυρμήγκια έχουν μοναδικά χαρακτηριστικά που τα διαφοροποιούν από τα άλλα έντομα.

Τα μυρμήγκια έχουν επίσης αγκυλωτές κεραίες, οι οποίες είναι ζωτικής σημασίας για την επικοινωνία και την πλοήγησή τους. Αυτές οι κεραίες χωρίζονται σε δύο κύρια μέρη: το scape και το funiculus.

Ο αδένας αυτός είναι απαραίτητος για τη διατήρηση της υγιεινής της αποικίας και την άμυνα κατά των παθογόνων μικροοργανισμών, συμβάλλοντας σημαντικά στην οικολογική επιτυχία των μυρμηγκιών.

Το μεσόσωμα είναι το σημείο όπου συνδέονται τα πόδια και περιέχει τους μυς που είναι απαραίτητοι για την κίνηση. Στα φτερωτά μυρμήγκια, στεγάζει επίσης τους μύες για την πτήση. Μετά το ζευγάρωμα, οι βασίλισσες αποβάλλουν τα φτερά τους, αφήνοντας ένα σημάδι.

Τα πόδια των μυρμηγκιών χωρίζονται σε τρία μέρη: την κνήμη, το μηριαίο οστό και τον ταρσό, που καταλήγουν σε νύχια. Αυτά τα ονόματα μπορεί να σας φαίνονται οικεία επειδή οι άνθρωποι έχουν παρόμοια οστά στο σώμα τους.

Το γαστέρι ή η κοιλιά περιέχει ζωτικά όργανα και χωρίζεται σε τρία τμήματα. Εκεί βρίσκονται επίσης τα χημικά όπλα του μυρμηγκιού, όπως το δηλητήριο και το μυρμηκικό οξύ.

Το κεφάλι του μυρμηγκιού στεγάζει διάφορα σημαντικά όργανα. Οι γνάθοι χρησιμοποιούνται για τη σύλληψη, την κοπή και τη μεταφορά αντικειμένων. Τα μυρμήγκια έχουν σύνθετα μάτια που αποτελούνται από πολυάριθμα ομματίδια, ενώ τα φτερωτά μυρμήγκια έχουν επίσης απλά μάτια που ονομάζονται οκέλια, τα οποία τα βοηθούν να προσανατολίζονται χρησιμοποιώντας το φως.

Τα μυρμήγκια χρησιμοποιούν τις κεραίες τους για να λαμβάνουν φερομόνες, οι οποίες είναι ζωτικής σημασίας για την επικοινωνία εντός της αποικίας. Αυτό το αποτελεσματικό σύστημα επικοινωνίας επιτρέπει στα μυρμήγκια να συντονίζουν πολύπλοκα καθήκοντα και να διατηρούν την κοινωνική τάξη.

Παρά την ποικιλομορφία των ειδών μυρμηγκιών, όλα τα μυρμήγκια έχουν εξωσκελετό, ο οποίος παρέχει στήριξη και προστασία. Αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με τα ανθρώπινα οστά, επειδή ο εξωσκελετός είναι εξωτερικός, ενώ τα ανθρώπινα οστά είναι εσωτερικά και περιβάλλονται από μύες.

Τα μυρμήγκια έχουν ένα απλό κυκλοφορικό σύστημα. Αναπνέουν μέσω μικροσκοπικών οπών που ονομάζονται σπιράλ και η "καρδιά" τους είναι ένας μακρύς σωλήνας που αντλεί αιμόλυμφο (ένα υγρό παρόμοιο με το αίμα) σε όλο το σώμα τους.

Το πεπτικό σύστημα περιλαμβάνει ένα στομάχι για ατομική πέψη και μια καλλιέργεια για κοινωνική ανταλλαγή τροφής. Η κοιλιά περιέχει επίσης αδένες που παράγουν δηλητήριο, φερομόνες και μυρμηκικό οξύ.

Το νευρικό σύστημα αποτελείται από έναν μακρύ νευρικό μυελό που εκτείνεται από το κεφάλι προς τα πίσω, με διακλαδώσεις που οδηγούν σε διάφορα μέρη του σώματος, παρόμοια με τον ανθρώπινο νωτιαίο μυελό.

Εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης έχουν καταστήσει τα μυρμήγκια μια από τις πιο ποικίλες και καλά προσαρμοσμένες μορφές ζωής στη Γη. Η κοινωνική τους οργάνωση τα βοήθησε να αναπτύξουν εξειδικευμένα χαρακτηριστικά για την κάλυψη των αναγκών τους. Στον κόσμο των μυρμηγκιών, η μορφή συναντά πραγματικά τη λειτουργία.