Karıncalar sadece sosyal organizasyonlarıyla değil, hayatta kalmalarına, iletişim kurmalarına ve çok çeşitli ortamlara uyum sağlamalarına yardımcı olan fiziksel yapılarıyla da dikkat çekicidir. Yuvalarının mimarisinden vücutlarının özel tasarımına kadar, her yapısal ayrıntı koloninin başarısında rol oynar. Karınca Kelime Dağarcığı – Bölüm 3 yuva yapıları, dış iskeletler ve karınca vücut parçaları ile ilgili temel terimleri tanıtarak, karınca biyolojisinde form ve fonksiyonun nasıl bir araya geldiğini anlamak için açık ve anlaşılır bir temel sunar. Kapsamlı olmasa da, bu genel bakış karınca anatomisini ve yapısını daha ayrıntılı olarak keşfetmek için gerekli temel bilgileri sağlar. Biraz daha bağlam istiyorsanız, bu makale doğal olarak Bölüm 1 ve Bölüm 2, daha fazla bilgi için bağlantı verilecektir.

Karınca yuvası, koloninin iç yaşam yapısıdır. Kraliçe, yavrular (yumurtalar, larvalar, pupalar) ve yiyecek rezervlerini barındıran odacıklar ve tünellerden oluşur. Yuvalar yer altında, ağaçta, odun içinde, kayalarda, bitkilerde ve hatta tek bir meşe palamudunda bile olabilir.

Kesin olarak söylemek gerekirse, karınca yuvası, bazı yuvaların üzerine inşa edilmiş, topraktan veya kumdan oluşan görünür bir tümseklerdir. Ancak, genel kullanımda “karınca yuvası” genellikle yer altı ve yer üstü yapıları da dahil olmak üzere tüm yuva sistemini ifade eder.

Karıncaların kabuğu yoktur. Bunun yerine, kitinden oluşan bir dış iskelete sahiptirler. Bu yapı koruma sağlar, kasların bağlanmasını sağlar ve su kaybını önler.

Dış örtü, karıncanın vücudunun tamamını kaplayan dış tabakadır. Dış iskelet ve ilgili tabakaları içerir ve böcek ile çevresi arasındaki arayüzü oluşturur.

Kitin, karıncalar ve diğer eklembacaklılar tarafından üretilen bir yapısal proteindir. Kalsiyum bazlı ve hayvanın vücudunun dışında bulunan kabukların aksine, dış iskeletin ana bileşenini oluşturur.

Gaster, karıncanın vücudunun arka kısmıdır ve uzman olmayanlar tarafından genellikle karın olarak adlandırılır. Entomolojide, “gaster” terimi, petiole segmentlerini hariç tuttuğu için tercih edilir.

Karıncaların, ommatidia adı verilen çok sayıda görsel birimden oluşan bileşik gözleri vardır. Bu gözler, ayrıntılı görüntüler oluşturmaktan ziyade hareketi algılamaya çok uygundur.

Ocelli, başın üst kısmında bulunan basit gözlerdir. Işık yoğunluğunu ve yönünü algılarlar ve çoğunlukla kraliçeler ve erkekler gibi kanatlı karıncalarda bulunurlar.

Yaprak sapı, göğüs kafesini karın kısmına bağlayan dar bel kısmı (veya kısımları)dır. Şekli genellikle karınca türlerini tanımlamak için kullanılır.

Mandibula, karıncaların güçlü çeneleridir ve yiyecek taşımak, toprağı kazmak, koloniyi savunmak ve yavruları taşımak için kullanılır..