karınca davranışı
Karıncalar ölülerle nasıl başa çıkıyor?
Eki
Karıncaları düşündüğünüzde aklınıza yiyecek taşıyan sonsuz yollar ya da belki de işgalcilerle yapılan şiddetli savaşlar gelebilir. Ancak bugün, daha karanlık ama bir o kadar da büyüleyici bir şeyden bahsedelim: karıncaların dünyasında ölüm, fedakarlık ve hijyen.
Bize destek olmak isterseniz poster siparişi verebilirsiniz; Linki takip ederek karınca posterleri ve antblog10 promosyon kodu ile 10% indirim kazanın.
Mezarlıklardan Kimyasal Alarmlara
Fark etmişsinizdir: birçok karınca kolonisinde, ölen yuva arkadaşlarının gömüldüğü özel bölgeler vardır: tabiri caizse bir karınca "mezarlığı". Bizimkinin aksine, bunlar yas veya ritüel ile ilgili değildir. Karıncalar için bunlar pratiktir: hastalık riskini yönetmenin ve koloniyi temiz tutmanın bir yolu.
Ama hikayenin devamı var.
Hastalanan bazı karıncalar kız kardeşlerinin arasında kalmazlar, hatta kalamazlar. Koloniyi kendi başlarına terk ederler. Bu kendini uzaklaştırma, bulaşmanın yayılmasını sınırlamak için davranışsal bir adaptasyondur. Bu fedakarlık yoluyla hayatta kalmaktır.
Etkileyici olan, bir karınca öldüğünde cesedinin anında kız kardeşlerinin dikkatini çekmemesidir. Bir ya da iki gün boyunca cesede genellikle dokunulmaz. Sanki koloni karıncanın öldüğünü "bilmiyormuş" gibi... ta ki bu durum değişene kadar.
Ölümün Kokusu: Bir Sinyal Olarak Oleik Asit
Myrmekoloji (karıncaların incelenmesi) alanındaki klasik hikayelerden biri, karıncaların ölümü kimyasal olarak nasıl tespit ettikleridir. Edward O. Wilson ve meslektaşları, ölü bir karıncanın vücudu parçalanmaya başladığında oleik asitkimyasal bir ölüm uyarısı gibi davranan bir yağ asididir.
Aslında Wilson çarpıcı bir deney gerçekleştirdi: canlı bir karıncaya oleik asit sürerseniz, kolonisi ona ölmüş gibi davranıyor ve onu taşıyor. Karınca toplumunda ceset gibi kokmak, ceset olmakla aynı şeydir.
Yani cesedin çıkarılmasındaki gecikme ihmalden kaynaklanmıyor. Kimyasal bir durum: Ceset, "ölü karınca" sinyalini yaymaya başlamadan önce biraz bozulmalıdır.
Ölüm Tehlikeyi Yaydığında
Genellikle karıncaların ölü yuva arkadaşlarını sadece hijyenik amaçlarla, hastalıkların yayılmasını önlemek için çıkardıklarını varsayarız. Ancak dönüm noktası niteliğindeki bir çalışma bu varsayımla ilgili şüpheleri artırdı.
Araştırmacıların mantar bulaşmış ölü bir karıncayı bir karınca kolonisine soktuğu deneylerde Camponotus castaneus, hakkında 84 % karıncaların bir kısmı sadece kadavrayla temas ederek enfekte oldu. Tüm koloni risk altındaydı. Bu sonuç, sadece cesetleri ortadan kaldırmanın hastalığın yayılmasını durdurmak için her zaman yeterli olmadığını göstermektedir.
Yine de, bazı türler tımar davranışına büyük ölçüde güvenmektedir. Kendilerini ve birbirlerini yalayıp temizleyerek patojen bulaşmasını 70%'ye kadar azaltabilirler. Enfekte karıncalar da teması azaltarak kendilerini izole edebilirler.
Türler Arası Cenaze Törenleri
Karıncaların ölüm karşısında sergiledikleri davranışlar şaşırtıcı derecede çeşitlidir. Toplam 55 karınca türü üzerinde yapılan kapsamlı bir inceleme, bu türlerin "cenaze ritüellerini" çeşitli kategorilere ayırmıştır:
- Nekroforez (ölü karıncaların uzaklaştırılması) - ~32 tür tarafından uygulanmaktadır (≈ 60 %)
- Tür içi nekrofaji (ölü yuva arkadaşlarını yemek) - ~11 tür (≈ 20 %)
- Cesetlerin gömülmesi veya üzerlerinin örtülmesi - 4 tür (≈ 7 %)
- Kaçınma (sadece ölü karıncalardan uzak durmak) - ~3 tür (≈ 5 %)
- Kendi kendine ötenazi (hasta karıncaların yuvadan ayrılarak ölmesi) - nadir, ancak bazı türlerde mevcut
Bazıları birden fazla stratejiyi birleştirir. Örneğin, Solenopsis invicta cesetleri taşıyabilir, gömebilir ya da bazen cesetlerden tamamen kaçınabilir. ResearchGate+1
Diğer türler, örneğin Formica polyctenaceset kalıntılarını tamamen tüketmek yerine yuvanın dışına çıkaracak ve kompost yapacaktır. AraştırmaGate
Daha yeni bir çalışmada Formica polyctenaAraştırmacılar, karıncaların farklı enfeksiyon risklerine sahip cesetleri ayırt edebildiklerini ve taşıma davranışlarını değiştirebildiklerini buldular. Örneğin, açlık dönemlerinde, kanibalistik nekrofaji (ölü yuva arkadaşlarını yeme) artmış, ancak yalnızca cesetler tüketmek için "yeterince güvenli" olarak değerlendirildiğinde. Doğa
Fedakarlık, Savaş ve Kendini Yok Etme
Karınca toplulukları genellikle bireylerin sınırlarını zorlar. Bazı asker karıncalar, koloniyi korumak için hayatlarını ortaya koyarak kendilerini savaşa atarlar.
Daha da uç bir örnek: bazı türler intihara meyilli savunma taktikleri uygular. Toksin püskürtmek için kendilerini parçalayabilir, girişleri engelleyebilir ve hatta davetsiz misafirleri durdurmak için patlayabilirler. Bu tür kendini feda etme aşırı gelebilir, ancak ekolojik açıdan şu şekilde şekillenir akraba seçimi: Kendini feda etmenin yakın akraba koloni üyelerine fayda sağlayabileceği ve böylece paylaşılan genlerin yayılabileceği ilkesi.
Benzer davranışlar diğer sosyal hayvanlarda da görülür (kurtlar, aslanlar, vb.). Bu bir temadır: riskler yüksek olduğunda grup bireye üstün gelir.
Hala Bilmediklerimiz
Karınca toplulukları genellikle bireylerin sınırlarını zorlar. Bazı asker karıncalar, koloniyi korumak için hayatlarını ortaya koyarak kendilerini savaşa atarlar.
Daha da uç bir örnek: bazı türler intihara meyilli savunma taktikleri uygular. Toksin püskürtmek için kendilerini parçalayabilir, girişleri engelleyebilir ve hatta davetsiz misafirleri durdurmak için patlayabilirler. Bu tür kendini feda etme aşırı gelebilir, ancak ekolojik açıdan şu şekilde şekillenir akraba seçimi: Kendini feda etmenin yakın akraba koloni üyelerine fayda sağlayabileceği ve böylece paylaşılan genlerin yayılabileceği ilkesi.
Benzer davranışlar diğer sosyal hayvanlarda da görülür (kurtlar, aslanlar, vb.). Bu bir temadır: riskler yüksek olduğunda grup bireye üstün gelir.
