Tetraponera rufonigraÇift renkli ağaç karıncası olarak da bilinen Tetraponera rufonigra, Güney ve Güneydoğu Asya'ya özgüdür. Endonezya'dan Hindistan'a kadar bulunabilir. Bu karıncalar hem doğal hem de insan etkisindeki ortamlarda benzersiz bir yer edinmişlerdir.

Tetraponera rufonigra tipik olarak içi boş ağaç dallarında, ahşap yapılarda ve hatta bambuda yuvalanırken bulunurlar. Son derece uyumlu olan bu tür, güneşli orman kenarlarını tercih eder ve zaman zaman eski evlerin ahşap kirişlerinde kendilerini evlerinde hissederler.

Yuvalarının girişi genellikle küçük bir deliktir ve sadece bir işçi karıncanın geçmesine izin verir; bu da davetsiz misafirlere karşı bir savunma taktiğidir.

Bu orta büyüklükteki karıncalar siyah başları, kırmızı göğüs kafesleri ve siyah karınlarıyla çarpıcı bir görünüme sahiptir ve bu da onlara ayırt edici çift renkli görünümlerini verir. Çevik ve hızlı olan işçi karıncalar, hareketlere hızlı tepki vermelerini ve hatta gerektiğinde zıplamalarını sağlayan mükemmel bir görme yeteneğine sahiptir.

Koloniler tipik olarak tek eşlidir ve 300 ila 500 birey barındırır, ancak bazı büyük koloniler 1.000 karıncaya kadar ulaşabilir. Zaman zaman birden fazla kraliçeye sahip çok eşli koloniler de rapor edilmiştir. Kraliçe 15 yıla kadar yaşayabilir, yorulmadan yumurta bırakır, işçiler de bu yumurtaları pupalara ve nihayetinde yetişkin karıncalara dönüştürür. İlginç bir şekilde, araştırmacılar neden bazı larvaların koza geliştirirken diğerlerinin açıkta kaldığını henüz belirleyememiştir.

Tetraponera rufonigra Karıncalar, özellikle diğer karınca türlerine karşı saldırganlıklarıyla bilinirler. Yaban arısınınkine benzer bir iğneye sahip olan karıncalar, iğnelerini kullanarak küçük böcekleri aktif bir şekilde avlarlar. Ölü böcekler de lezzetli bir yemek oluşturur ve genellikle etkileyici bir ekip çalışmasıyla yuvaya geri getirilir.

Örneğin, bir cırcır böceği bacağını yuvaya sürüklemek kolektif bir çaba haline gelebilir ve bazen daha kolay taşınması için daha küçük parçalara ayırmak gibi yaratıcı çözümler gerektirir. Karıncalar ziyafetlerini tamamladıktan sonra, kalıntıları yuvadan dışarı atarak çevrelerini temiz tutarlar. Orman zeminine atılan parçalar bile besinlerin boşa gitmediğinden emin olmak için yeniden incelenir.

Beslenmeleri proteinler, tatlı bitki özsuyu, nektar, yaprak bitlerinden elde edilen bal özü ve diğer şekerli maddeleri içerir. Ayrıca hayati önem taşıyan simbiyotik ilişkiler de sürdürürler. Örneğin, parazitleri yok ederek ve büyük memelileri korkutarak akasya ağaçlarını korurlar, ağaçlar da onlara barınak ve yiyecek sağlar. Benzer şekilde, Rhizobiales bakterileriyle olan ilişkileri, azot gibi önemli besinleri emmelerine yardımcı olur.

Bilimsel çalışmalar, insanların fiziksel özelliklerindeki farklılıkları ortaya koymuştur. T. rufonigraÖzellikle de orta kısımlarında ve dar bellerinde. Ayrıca, kolonilerinden izole edilmeleri, muhtemelen feromonal "kimliklerini" kaybetmeleri nedeniyle zamanla saldırganlık seviyelerini artırır. Bu durum kendi türlerine karşı bile düşmanlık beslemelerine yol açıyor - büyüleyici ama şaşırtıcı bir davranışsal adaptasyon.

Tetraponera rufonigra karıncaların karmaşık ve girift yaşamlarını örneklendiriyor. Eşsiz yuvalama alışkanlıklarından agresif avlanma taktiklerine ve simbiyotik ilişkilerine kadar, bu karıncalar hem araştırmacıların hem de doğa meraklılarının ilgisini çekmeye devam ediyor.