Herkese merhaba! Bugün, altın kuyruklu karıncalar olarak da bilinen Polyrhachis dives dünyasına doğru büyüleyici bir yolculuğa çıkalım.

Polyrhachis dives, bambu koruları, nemli bölgeler, mangrovlar ve kanopiler de dahil olmak üzere çok çeşitli ortamlarda gelişerek dikkate değer bir uyum yeteneği sergiler. Parklar ve bahçeler gibi yarı kentsel alanlarda da yaygın olarak bulunurlar ve deniz seviyesinden 2100 metre yüksekliğe kadar gözlemlenebilirler.

Bu orta büyüklükteki altın karıncalar ağaçta yaşar ve ağırlıklı olarak Japonya'dan Kuzey Avustralya'ya kadar Güneydoğu Asya'daki ağaçlarda yaşarlar. Avustralya'da açık savan-ormanlık alanları ve bataklık kıyı ovalarını tercih ederler. Burada ipek ve kartondan büyük, çok odacıklı yuvalar inşa ederler ve bu yapıları küçük ağaçların ve çalıların dallarına ve yapraklarına entegre ederler.

Japonya'nın Okinawa bölgesinde yaşayan bu çalışkan karıncalar, ağaç yuvalarını oluşturmak için yaprakları larva ipeğiyle birbirine yapıştırıyor. Son zamanlarda adadaki menzillerini kuzeye doğru genişletiyorlar, ancak bu nüfus artışının nedeni bir sır olarak kalmaya devam ediyor.

Şimdi onları bu kadar özel yapan şeyin ne olduğuna bakalım. Polyrhachis dives işçileri genellikle 6 ila 8 mm uzunluğundayken, kraliçeler çok daha büyük, yaklaşık 12 mm'dir. Büyük gasterleri üzerinde parlak sarı veya gümüş bantlarla inanılmaz bir metalik parlaklığa sahiptirler ve bu da onları diğer Polyrhachis türlerinden ayırır. Bu yüzden genellikle altın kuyruklu karıncalar olarak adlandırılırlar.

İsimlerinin etimolojisi görünümleri hakkında fikir vermektedir: "Poly" eski Yunancada "çok" anlamına gelir ve "rhachis" "sırt" veya "omurga" anlamına gelir. Mesosomaları ya da orta kısımları, sürüngenler gibi yırtıcılara karşı bir savunma mekanizması görevi gören uç kısımlarındaki dikenlerin varlığı ile karakterize edilir. Bu karıncalar, tüm vücutlarını kaplayan yoğun, gümüş rengi tüyleri ile kolayca tanımlanabilir, özellikle de gasterlerinde yoğunlaşırlar.

Polyrhachis dives monomorfiktir, bu da bireylerin genellikle tek tip bir görünüm sergilediğini gösterir, ancak nesiller arasında hafif boyut farklılıkları gözlemlenebilir. Ayrıca, bölgesel farklılıklar da vardır: Asyalı P. dives, Avustralyalı ve Yeni Gineli muadillerine kıyasla başlarında daha derin çentiklere ve daha kıvrımlı dikenlere sahiptir.

Özellikle, bu karıncalar iki tip kraliçenin varlığına işaret eden gyno-polimorfizm gösterir: işçilerden biraz daha büyük bir mezosomaya sahip olan mikrogynler ve önemli ölçüde daha büyük olan makrogynler. Her iki kraliçe tipi de aynı koloni içinde bir arada bulunabilir.

Polyrhachis dives kolonileri, uyumlu bir şekilde işbirliği yapan yaklaşık 50 kraliçeye kadar birden fazla kraliçeyi barındırabilir. Bu düzenleme, kolonilerinin bazen on binlerce işçi karıncadan oluşan hatırı sayılır boyutlara ulaşmasını kolaylaştırır. Süper kolonileri, işçi ve kraliçelerle o kadar yoğun bir şekilde doldurulabilir ki, nüfuslarını doğru bir şekilde tahmin etmek zorlaşır. Her bir yuva, çok sayıda kraliçe de dahil olmak üzere birkaç yüz ila on binlerce karınca barındırabilir.

Polyrhachis dives tehdit edildiğinde saldırgan davranışlarıyla tanınır. İğneleri olmamasına rağmen, klasik bir savunma mekanizmasına sahiptirler: karınlarının arka ucunda bulunan bir asidopordan formik asit püskürtebilirler. Bu özellik Polyrhachis karıncalarının karakteristik özelliğidir, ancak bu davranışın yoğunluğu ve sıklığı değişebilir.

Saldırgan eğilimlerinin yanı sıra, bu karıncalar önemli miktarlarda yiyecek tüketerek ekosistemleri üzerinde önemli bir etki yaratırlar. Aktif olarak böcekleri avlayıp temizlerler ve şeker bazlı yiyecekler toplarlar. Bir cırcır böceğini dış iskeletine kadar tüketme kapasitesine sahiptirler.

Kapalı bir koloni ile yapılan bir deneyde, organik balın karıncalar tarafından son derece iyi karşılandığı gözlemlenmiş ve bu özel besin kaynağına olan düşkünlükleri vurgulanmıştır.

Polyrhachis dives yuvalarını toprak, küçük taşlar, bitki maddeleri ve hatta hayvan dışkısı da dahil olmak üzere çeşitli malzemeler kullanarak küresel bir yapıda inşa eder. Bu karışım, yaprakları ve diğer bitki materyallerini birbirine bağlamak için bir harç oluşturarak karmaşık ve dayanıklı yuvalar oluşturur.

Larvaları tarafından pupa olmadan hemen önce oluşturulan yuvalarını şekillendirmek için ipek kullanırlar. Bu iş Oecophyllas'ın dokuma tarzından daha az işbirliği gerektirir, ancak yine de yerden malzeme toplarlar.

Ne yazık ki, yuvalarını çöplerimizden ve terk edilmiş yapılardan inşa ederek insanlara uyum sağlamak zorunda kaldılar.

Araştırmalar, erken Polyrhachis karıncalarının ağaçlarda yaşadığını ve yuva inşa etmek için larva ipeği kullandığını göstermektedir. Zamanla bazı türler yeraltına taşınmış ve ipek kullanmayı bırakmıştır. Bununla birlikte, birkaç tür ipek kullanmadan ağaçlarda yaşamaya geri dönerken, iki tür kayaların üzerine yuva yapmak için örümcek ipeği kullanmaktadır. Polyrhachis dives'deki ipeğin parazitlere karşı koruma sağlama olasılığı düşüktür, inşa ettikleri karton da öyle.

Son birkaç bilgi: Polyrhachis dives kraliçeleri yaklaşık 12 yıl gibi nispeten kısa bir ömre sahiptir, bu bir böcek için oldukça uzundur ancak 30 yıla kadar yaşayabilen Lasius kraliçelerine kıyasla çok fazla değildir.

Polyrhachis dives karıncaları ağaçlardaki zararlıların düzenlenmesine yardımcı olur ve nesli tükenmekte olan Çin pangolinlerinin beslenmesinin bir parçasıdır, bu da onları ekolojik açıdan önemli kılar.