Witamy ponownie w świecie mrówek. Mrówki są wszystkożerne, żywią się nasionami, grzybami, nektarem, owadami, a czasem szczątkami zwierząt. Przez miliony lat zorganizowały i udoskonaliły swoje praktyki żywieniowe, tworząc prawdziwą ekspertyzę.

W naturze mrówki zaopatrują się w cukier nie tylko w kwiatach czy owocach, ale także w mszycach.

Mrówki lubią Camponotus piceusktóre zamieszkują głównie środkową i południową Europę, zbierają nektar z roślin. Należą do grupy owady kwiatowektóre bezpośrednio żywią się nektarem lub pyłkiem. Mrówki te żyją w harmonii z roślinami, chroniąc je przed pasożytami. Ponadto pomagają w rozprzestrzenianiu pyłku, gdy przemieszczają się z jednej rośliny na drugą.

Jednak niektóre mrówki nie polegają wyłącznie na tym, co zapewniają rośliny. Biorą sprawy w swoje ręce, bezpośrednio hodując mszyce. Praktyka ta znana jest jako entomocultura. Mrówki te zbierają spadź wydzielaną przez małe owady, podobnie jak ludzie hodują bydło. Te farmy mszyc są zaciekle bronione przed wszelkimi owadami, które mogłyby chcieć ucztować na ich wypełnionym miodem bydle. 

Mrówki to nie tylko wegetarianie. Większość kolonii wymaga spożycia białka.

Aby zaspokoić swoje zapotrzebowanie na białko, mrówki polują. Niektóre gatunki są zaciekłymi łowczyniami. Tak jest na przykład w przypadku mrówek z grupy Pułapka na mrówki rodzina (znana również jako Chelifer). Ich potężne żuchwy mogą zamknąć się w 0,13 milisekundy na swoją ofiarę, z prędkością większą niż pocisk wystrzelony z karabinu!

W przeciwieństwie do większości gatunków mrówek Szczęki pułapkowe jak u większości Ponerinae Mrówki są samotnymi łowcami. Występują w tropikalnych regionach półkuli południowej, a ich gniazda liczą zaledwie kilkadziesiąt lub kilkaset osobników. 

Mrówki legionowe (Ecitoninae, Aenictinae, Dorylinae) mają charakter ekstremalny. Konsumują wszystkie źródła białka które napotykają podczas swoich wędrówek.

Inne mrówki polują na termity, a niektóre, takie jak Mrówka Draculi, znany również jako Adetomyrma venatrixżywią się krwią własnych larw.

Gatunek ten jest bardzo wyjątkowy, ponieważ zazwyczaj mrówki używają białek do karmienia swoich larw i królowych.

Gatunki te są jednak wyjątkami w królestwie mrówek. Większość mrówek zaspokaja swoje zapotrzebowanie na białko poprzez padlinożercy. Zbierają martwe owady lub zwierzęta i przynoszą je z powrotem do mrowiska. Polowanie pozostaje sporadyczne i jest kwestią okazji.

Jeśli myślisz, że to ludzie wynaleźli rolnictwo, to jesteś w błędzie. Mrówki są prawdopodobnie pierwsi rolnicy w historii naszej planety. Zbierają materiał roślinny, przekształcają go lub wykorzystują jako bodziec do wzrostu roślin.

Ci niestrudzeni pracownicy odgrywają wiodąca rola w myrmekochorii. Transportują nasiona z powrotem do swoich gniazd, przyciągane przez bogate w składniki odżywcze elajosomy dołączone do nasion. W ten sposób sieją życie, rozpraszając rośliny po całej powierzchni Ziemi. Proces ten jest wynikiem niezwykłego Symbioza ewolucyjna.

Myrmekochoria to nie tylko zwykła interakcja. Jest to filar bioróżnorodności. Rozsiewając nasiona, mrówki przyczyniają się do regeneracji lasów i tworzenia nowych ekosystemów, kształtując oblicze naszej planety. Mrówki zapewniają nieoceniona usługa do świata żywych.

Niektórzy proponują pomysł że mrówki zbierające nasiona, takie jak Messor Barbarussą rodzajem mrówek uprawiających grzyby, ponieważ kontrolują również fermentację. W ich podziemnych spichlerzach fermentacja nasion odbywa się poprzez precyzyjne zarządzanie temperaturą i wilgotnością. Nasiona są powlekane śliną trawienną, aż tworzą "chleb", który mrówki mogą spożywać i dzielić się między sobą. Dodatkowo, przechowywany mrówczy chleb jest znacznie trwalszy niż świeże nasiona. Służy jako doskonałe źródło pożywienia na zimę, gdy na zewnątrz nie ma nic świeżego do zebrania.

Podrodzaje Atta lub Acromyrmex Mrówki te występują w Ameryce Środkowej i Południowej. Są one powszechnie znane jako "Mrówki liściożerne"ale także pod nazwami takimi jak "Fungus Farmers", "Defoliatory"lub nawet "Mrówki Parasolowe". Za tymi pseudonimami kryje się fascynująca rzeczywistość.

Mrówki te skrupulatnie wycinają kawałki liści, które następnie transportują z powrotem do swoich mrowisk. Ich wydajność jest zdumiewająca - przenoszą średnio 300 kilogramów materiału roślinnego rocznie. Potrafią nawet pozbawić drzewo liści w ciągu jednej nocy. Przerażenie każdego rolnika.

W drodze powrotnej można zobaczyć tę osobliwą procesję zielonych parasoli lub surferów liściowych. Mrówki niosą fragmenty liści aż do sześciokrotność ich własnej wagi. Chociaż ich anatomia pozwalała im na przenoszenie większych obciążeń, spowalniało ich to.

Po powrocie do gniazda wykorzystują liście zarówno jako podłoże, jak i nawóz, umożliwiając rozwój grzyba. Grzyb ten służy zarówno jako siedlisko, jak i ważne źródło pożywienia. W ciągu około 30 milionów lat grzyb i mrówki ewoluowały w taki sposób, że jeden nie może istnieć bez drugiego. Jest to tak zwany mutualizm. Rodzaj symbiozy, która jest obowiązkowa. 

Z ludzkiego punktu widzenia ta organizacja społeczna wydaje się być jedną z najbardziej wyrafinowanych w królestwie zwierząt. Jest to dosłownie odnawialny system rolniczy. Grzyb zapewnia schronienie i pożywienie, które jest optymalnie wykorzystywane przez te niezwykłe mrówki.

Mrówki miały ponad sto milionów lat doskonalić swoją organizację. Ich ciała są cudownym mechanizmem przystosowanym do życia społecznego.

Pracownicy odpowiedzialni za zaopatrzenie mają dwa żołądki. Większy organ służy jako zbiornik "społecznościowy", w którym mrówka przechowuje spożywany pokarm w postaci płynnej. Po powrocie do gniazda dzieli się tym pożywieniem z królową, larwami lub innymi mrówkami w procesie zwanym trofalaksja.

Pracownicy posiadają również inny żołądek zwany uprawalub "indywidualny" żołądek. Gdy sama mrówka potrzebuje pożywienia, część zawartości większego żołądka jest przenoszona do rośliny, a następnie trawiona.

Mrówki odgrywają ważną rolę w naszym ekosystemie. Pozwalają glebie oddychać, moderują populacje owadów, pomagają w rozsiewaniu nasion i oczywiście służą jako pokarm dla wielu różnych gatunków. Przyczyniają się do zdrowia i różnorodności naszego środowiska. Obserwując te wyjątkowe stworzenia z bliska, rozumiemy znaczenie każdego gatunku, nawet tych najmniejszych, w utrzymaniu równowagi naszej planety.