Mrówki są niezwykłe nie tylko ze względu na swoją organizację społeczną, ale także ze względu na budowę fizyczną, która pomaga im przetrwać, komunikować się i dostosowywać do różnych środowisk. Od architektury ich gniazd po specjalistyczną budowę ciała – każdy szczegół strukturalny odgrywa rolę w sukcesie kolonii. Najważniejsze słówka związane z mrówkami – część 3 przedstawia kluczowe terminy związane ze strukturą gniazd, egzoszkieletami i częściami ciała mrówek, oferując jasne i przystępne podstawy do zrozumienia, w jaki sposób forma i funkcja łączą się w biologii mrówek. Chociaż nie jest to wyczerpujący przegląd, stanowi on niezbędny punkt wyjścia do bardziej szczegółowego zgłębienia anatomii i budowy mrówek. Jeśli chcesz uzyskać nieco więcej kontekstu, ten artykuł stanowi naturalną kontynuację Część 1 oraz Część 2, do którego zostanie dodany link w celu uzyskania dalszych informacji.

Gniazdo mrówek to wewnętrzna struktura życiowa kolonii. Składa się z komór i tuneli, w których mieszka królowa, znajduje się potomstwo (jaja, larwy, poczwarki) oraz zapasy pożywienia. Gniazda mogą znajdować się pod ziemią, na drzewie, w drewnie, skałach, roślinach, a nawet w pojedynczym żołędziu.

Ściśle rzecz biorąc, mrowisko to widoczny kopiec ziemi lub piasku zbudowany nad niektórymi gniazdami. Jednak w potocznym użyciu termin “mrowisko” często odnosi się do całego systemu gniazd, obejmującego zarówno struktury podziemne, jak i naziemne.

Mrówki nie mają skorupy. Zamiast tego posiadają egzoszkielet, czyli zewnętrzny szkielet zbudowany z chityny. Ta struktura zapewnia ochronę, mocowanie mięśni i zapobiega utracie wody.

Powłoka ciała to kompletna zewnętrzna powłoka ciała mrówki. Obejmuje ona egzoszkielet i związane z nim warstwy, tworząc interfejs między owadem a jego środowiskiem.

Chityna jest białkiem strukturalnym wytwarzanym przez mrówki i inne stawonogi. Stanowi główny składnik egzoszkieletu, w przeciwieństwie do skorup, które są oparte na wapniu i znajdują się na zewnątrz ciała zwierzęcia.

Gaster to tylna część ciała mrówki, potocznie nazywana odwłokiem. W entomologii preferuje się termin “gaster”, ponieważ nie obejmuje on segmentów ogonka.

Mrówki mają złożone oczy złożone z wielu jednostek wzrokowych zwanych ommatidiami. Oczy te są dobrze przystosowane do wykrywania ruchu, a nie do tworzenia szczegółowych obrazów.

Ocelli to proste oczy umiejscowione na czubku głowy. Wykrywają one natężenie światła i orientację i występują głównie u skrzydlatych mrówek, takich jak królowe i samce.

Ogonek liściowy to wąski segment (lub segmenty) łączący tułów z odwłokiem. Jego kształt jest często wykorzystywany do identyfikacji gatunków mrówek.

Mandibule to potężne szczęki mrówki, służące do przenoszenia pokarmu, kopania ziemi, obrony kolonii i manipulowania potomstwem..