Γεια σε όλους! Σήμερα, ας ξεκινήσουμε ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο των Polyrhachis dives, γνωστών και ως μυρμηγκιών με χρυσή ουρά.

Τα Polyrhachis dives παρουσιάζουν αξιοσημείωτη προσαρμοστικότητα, ευδοκιμώντας σε ένα ευρύ φάσμα περιβαλλόντων, όπως άλση μπαμπού, υγρές περιοχές, μαγκρόβια και στέγαστρα. Βρίσκονται επίσης συνήθως σε ημιαστικές περιοχές, όπως πάρκα και κήπους, και μπορούν να παρατηρηθούν σε υψόμετρο έως και 2100 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Αυτά τα μεσαίου μεγέθους, χρυσά μυρμήγκια είναι δενδρόβια και κατοικούν κυρίως στα δέντρα της Νοτιοανατολικής Ασίας, από την Ιαπωνία έως τη βόρεια Αυστραλία. Στην Αυστραλία, προτιμούν τις ανοιχτές σαβάνες-δασολίβαδα και τις βαλτώδεις παράκτιες πεδιάδες. Εδώ, κατασκευάζουν μεγάλες φωλιές με πολλούς θαλάμους από μετάξι και χαρτόνι, ενσωματώνοντας τις κατασκευές αυτές στα κλαδιά και τα φύλλα μικρών δέντρων και θάμνων.

Στην Οκινάουα της Ιαπωνίας, αυτά τα εργατικά μυρμήγκια συγκολλούν φύλλα με προνυμφικό μετάξι για να δημιουργήσουν τις δενδρώδεις φωλιές τους. Πρόσφατα, έχουν επεκτείνει την περιοχή εξάπλωσής τους προς τα βόρεια του νησιού, αν και ο λόγος αυτής της αύξησης του πληθυσμού παραμένει ένα μυστήριο.

Τώρα ας δούμε τι τα κάνει τόσο ξεχωριστά. Οι εργάτριες Polyrhachis dives έχουν συνήθως μήκος μεταξύ 6 και 8 mm, ενώ οι βασίλισσες είναι πολύ μεγαλύτερες, περίπου 12 mm. Έχουν μια εκπληκτική μεταλλική λάμψη με λαμπερές κίτρινες ή ασημένιες λωρίδες στο μεγάλο γαστέρα τους, που τις κάνει να ξεχωρίζουν από τα άλλα είδη Polyrhachis. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συχνά αποκαλούνται μυρμήγκια με χρυσή ουρά.

Η ετυμολογία του ονόματός τους παρέχει πληροφορίες για την εμφάνισή τους: Το "Poly" μεταφράζεται στα αρχαία ελληνικά ως "πολλά" και το "rhachis" δηλώνει "ράχη" ή "σπονδυλική στήλη". Το μεσόσωμά τους, ή το μεσαίο τμήμα τους, χαρακτηρίζεται από την παρουσία αγκαθιών στις άκρες του, οι οποίες χρησιμεύουν ως αμυντικός μηχανισμός έναντι θηρευτών όπως τα ερπετά. Τα μυρμήγκια αυτά αναγνωρίζονται εύκολα από τις πυκνές, ασημένιες τρίχες που καλύπτουν ολόκληρο το σώμα τους, με ιδιαίτερη συγκέντρωση στα γαστέρια τους.

Polyrhachis dives είναι μονόμορφα, πράγμα που σημαίνει ότι τα άτομα παρουσιάζουν γενικά ομοιόμορφη εμφάνιση, αν και μπορούν να παρατηρηθούν μικρές διαφορές στο μέγεθος μεταξύ των γενεών. Επιπλέον, υπάρχουν περιφερειακές διαφορές: Τα ασιατικά P. dives διαθέτουν βαθύτερες εγκοπές στο κεφάλι τους και πιο καμπυλωτά αγκάθια σε σύγκριση με τα αντίστοιχα της Αυστραλίας και της Νέας Γουινέας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα μυρμήγκια αυτά παρουσιάζουν γυναικοπολυμορφισμό, υποδεικνύοντας την παρουσία δύο τύπων βασιλισσών: μικρογυναίκες, οι οποίες έχουν ελαφρώς μεγαλύτερο μεσόσωμα από τις εργάτριες, και μακρογυναίκες, οι οποίες είναι σημαντικά μεγαλύτερες. Και οι δύο τύποι βασιλισσών μπορούν να συνυπάρχουν στην ίδια αποικία.

Οι αποικίες Polyrhachis dives μπορούν να φιλοξενήσουν πολλαπλές βασίλισσες - μέχρι περίπου 50 βασίλισσες που συνεργάζονται αρμονικά. Αυτή η ρύθμιση διευκολύνει την ανάπτυξη των αποικιών τους σε σημαντικά μεγέθη, που μερικές φορές περιλαμβάνουν δεκάδες χιλιάδες εργατικά μυρμήγκια. Οι υπερ-αποικίες τους μπορεί να είναι τόσο πυκνοκατοικημένες με εργάτριες και βασίλισσες που η ακριβής εκτίμηση του πληθυσμού τους γίνεται πρόκληση. Κάθε φωλιά μπορεί να φιλοξενεί από μερικές εκατοντάδες έως μερικές δεκάδες χιλιάδες μυρμήγκια, συμπεριλαμβανομένων πολλών βασιλισσών.

Οι Polyrhachis dives είναι γνωστοί για την επιθετική τους συμπεριφορά όταν απειλούνται. Παρά την έλλειψη κεντριών, διαθέτουν έναν κλασικό αμυντικό μηχανισμό: μπορούν να ψεκάζουν μυρμηκικό οξύ από έναν οξυπύρηνα πόρο που βρίσκεται στο οπίσθιο άκρο της κοιλιάς τους. Αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι χαρακτηριστικό των μυρμηγκιών Polyrhachis, αν και η ένταση και η συχνότητα αυτής της συμπεριφοράς μπορεί να ποικίλλει.

Εκτός από τις επιθετικές τους τάσεις, τα μυρμήγκια αυτά καταναλώνουν τροφή σε σημαντικές ποσότητες, ασκώντας σημαντικό αντίκτυπο στο οικοσύστημά τους. Κυνηγούν ενεργά και συλλέγουν έντομα και συλλέγουν τροφή με βάση τη ζάχαρη. Είναι ικανά να καταναλώσουν έναν γρύλο μέχρι τον εξωσκελετό του.

Σε ένα πείραμα με μια αποικία εσωτερικού χώρου, παρατηρήθηκε ότι το βιολογικό μέλι ήταν εξαιρετικά καλοδεχούμενο από τα μυρμήγκια, αναδεικνύοντας την προτίμησή τους για τη συγκεκριμένη πηγή τροφής.

Polyrhachis dives χτίζουν τις φωλιές τους σε μια σφαιρική δομή χρησιμοποιώντας μια ποικιλία υλικών, όπως χώμα, μικρές πέτρες, φυτικά υλικά, ακόμη και περιττώματα ζώων. Το μείγμα αυτό δημιουργεί ένα κονίαμα που συνδέει τα φύλλα και άλλα φυτικά υλικά μεταξύ τους, σχηματίζοντας περίπλοκες και ανθεκτικές φωλιές.

Χρησιμοποιούν μετάξι για να διαμορφώσουν τις φωλιές τους, τις οποίες δημιουργούν οι προνύμφες τους λίγο πριν φτάσουν στην ωρίμανσή τους. Αυτή η εργασία απαιτεί λιγότερη συνεργασία από την υφαντική τεχνοτροπία των Oecophyllas, αλλά εξακολουθούν να συλλέγουν υλικά από το έδαφος.

Δυστυχώς, αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στους ανθρώπους, χτίζοντας τις φωλιές τους από τα σκουπίδια και τις εγκαταλελειμμένες κατασκευές μας.

Μελέτες δείχνουν ότι τα πρώιμα μυρμήγκια Polyrhachis ζούσαν σε δέντρα και χρησιμοποιούσαν προνυμφικό μετάξι για την κατασκευή φωλιών. Με την πάροδο του χρόνου, ορισμένα είδη μετακινήθηκαν υπόγεια και σταμάτησαν να χρησιμοποιούν μετάξι. Ωστόσο, μερικά είδη επέστρεψαν να ζουν στα δέντρα χωρίς να χρησιμοποιούν μετάξι, ενώ δύο είδη χρησιμοποιούν αραχνοΰφαντο μετάξι για να χτίσουν φωλιές σε βράχους. Το μετάξι στα Polyrhachis dives είναι απίθανο να παρέχει προστασία από τα παράσιτα, όπως και το χαρτοκιβώτιο που κατασκευάζουν.

Μερικές τελευταίες πληροφορίες: Η διάρκεια ζωής των βασιλισσών Polyrhachis dives είναι σχετικά μικρή, περίπου 12 χρόνια, που είναι αρκετά μεγάλη για ένα έντομο, αλλά όχι πολύ μεγάλη σε σύγκριση με τις βασίλισσες Lasius που μπορούν να ζήσουν έως και 30 χρόνια.

Τα μυρμήγκια Polyrhachis dives συμβάλλουν στη ρύθμιση των παρασίτων στα δέντρα και αποτελούν μέρος της διατροφής του κινεζικού παγκολίνου που απειλείται με εξαφάνιση, γεγονός που τα καθιστά οικολογικά σημαντικά.